03-04-2007

Vandaag is dag 1 van mijn nieuwe leven. Dat is al heel vaak gezegd door veel personen, inclusief ikzelf. Bij velen, ook bij mij, is het net zo vaak mislukt. Maar de vraag is natuurlijk, waarom mislukt dat altijd? Ik denk dat het van belang is om dat eerst op een rijtje te zetten. Want voor je jouw les eruit kunt halen en kunt kijken hoe je het in de toekomst anders kunt doen, moet je eerst weten wat je wilt veranderen. Maar pfff, als ik dit al schrijf denk ik "makkelijker gezegd dan gedaan"

Waar begin ik? Hoe pak ik het aan, maar vooral ook, hoeveel wil ik erover loslaten? Het enige antwoord daarop moet zijn: ALLES. Om opnieuw te beginnen, voor zover dat kan, want je kunt niet opnieuw geboren worden en alles anders doen, zal ik mij helemaal bloot moeten geven. Ik ga dat via dit weblog doen. Lang leve de moderne communicatietechnieken. Ach, ik typ nou eenmaal sneller dan ik schrijf.

Eerst maar eens wat basis dingen over mijzelf op een rijtje zetten. Ik weet dat ik Daniëlle heet, dat ik 30 jaar geleden geboren ben en dat ik ben opgegroeid in een gezin met vader, moeder, nog 2 jongere broers en 2 jongere zussen. En terwijl ik zit te typen denk ik alleen maar...Dit is moeilijk. Waar begin ik. Laat ik beginnen met wat ik wil bereiken:

1. Mijn astma onder controle, daar heb ik al mijn hele leven last van en het lijkt me prettig als ik deze keer zonder tussenkomst van een astmacentrum kan bewerkstelligen dat ik me beter in mijn vel ga voelen en dat ik dus trots op mezelf kan zijn dat het me gelukt is om mijn conditie te verbeteren, het medicijngebruik terug te dringen en benauwdheidsaanvallen te voorkomen.

2. Conditie verbeteren, dat had ik al gezegd bij punt 1 maar is ook op zich een apart punt.

3. Avallen is dus ook heel erg belangrijk, maar hangt zeker ook met punt 1 en 2 samen. Wat wil ik afvallen? Pff daar wil ik nog niet aan denken, veel denk ik. Laat ik eerst maar eens beginnen met wat harde cijfers. Ik ben slechts 1.46 cm en ik weeg 72 kg volgens de weegschaal in het ziekenhuis. Tijd dus om er iets aan te doen. Een bmi van 33.7 is namelijk veel te hoog en levert ook nog aparte gezondheidsrisico's op.

4. Ik wil ook nog graag een leuke baan vinden. Eentje waar ik mij op mijn gemak voel en waar ik het naar mijn zin heb, maar ik denk dat ik voor ik daar kom eerst nog een hoop drempels te nemen heb, want ik kan mezelf wel wijs maken dat het niet aan mij ligt, maar misscfhien moet ik eens beginnen met uitzoeken waarom het altijd fout gaat.

5. Verhuizen. Dat is ok een hele belangrijke. We wonen te klein, wel heel erg gezellig maar zeker niet handig in verband met de kinderen. Daar moet ik ook nog een hoop over vertellen.

6. Sociale contacten opbouwen. Ik ben vorig jaar verhuisd en ik heb hier eigenlijk nog maar heel weinig sociale contacten op kunnen bouwen. Is toch nodig, niet waar?

7. En bij punt 7 staat nog iets over geld. Graag dat nog meer op orde dan dat het nu al is. Lijkt me een goede zaak om dat ook allemaal eens onder de loep te nemen. Maar terwijl ik dat schrijf denk ik ook meteen, daar heeft toch eigenlijk helemaal niemand iets mee te maken. Waarom zou ik dat melden? Simpel, omdat ik mezelf beloofd heb volledig open te zijn, vooral naar mezelf toe. En ach, wie leest dit?

Voor nu is het even genoeg. Ik denk dat ik nog wel een uur door zou kunnen typen, maar het eten zal hier in het ziekenhuis nu wel zo'n beetje klaar staan en sjah dat ritme moet er wel in blijven zitten he..Eten, drinken, slapen. Toch eigenlijk opnieuw geboren worden..;-)